‘Kapel in het veen’ speelt niet zo lang na de tachtigjarige oorlog. Er is een jaarmarkt in Alstätte en een gezin van kermisklanten komt ook daar naartoe. Daarbij is een volwassen zoon, die van zijn pleegvader hoort dat hij eigenlijk uit dat dorp komt. Dat wil hij uitzoeken.

Daarbij ontdekt hij allerlei ingewikkelde familierelaties tussen (rijke) boerenfamilies. Er is destijds een ‘heks’ verbrand en een boerenzoon opgehangen. Een pastoor die met sterrenkunde en alchemie bezig is speelt een rol, net als zijn kapelaan, die wel van het leven houdt.

Een Nederlandse boer is vanwege het geloof naar Duitsland uitgeweken, maar wordt daar ook niet echt geaccepteerd, dus hij smokkelt specerijen en stookt foezel. De commiezen die de grens bewaken vanuit een ‘burcht’ in het veen en daar een zwijgende gevangene in de kelder opsluiten. De galg aan de grens waar smokkelaars gehangen worden.

Een geestelijke met waanideeën heeft een kapel in het veen gebouwd, waar hij de komst van de duivel afwacht.

Kortom, alle elementen die je in een streekroman verwacht, zitten in het boek: liefde, haat, geboorte en dood.

En nog spannend ook, want wie heeft die jongen als baby geprobeerd te vermoorden en waarom? Geen wonder dat zijn drie historische romans van de grensstreek, in Duitsland zeer hoge oplagen haalden.

Mani Beckmann heeft een flink aantal detectiveboeken geschreven, waarvan er drie spelen in het veengebied tussen Alstätte en Haaksbergen. Het zijn historische streekromans waarin alle elementen zitten die je in dat soort romans verwacht: liefde, haat, geboorte en dood. Maar hoewel het boek natuurlijk fictie is, zijn alle gebeurtenissen gebaseerd op echte geschiedenis. Bijzonder is wel dat dit boek gesitueerd is in een omgeving die iedereen kan herkennen, met de Haarmühle, de landweer langs de grens, de erven van Alstätte en veldnamen die nog steeds bekend zijn.

Mani Beckmann (1965) komt uit Alstätte, studeerde in Berlijn en is nu als ‘Krimi’- schrijver verbonden aan de WDR-televisie in Keulen.