In zijn Dagboek van een slak beschijft Günter Grass hoe tijdens een lezing in Stuttgart plotseling een man opstaat die na een paar verwarde woorden een fles cyaankali leegdrinkt. Hij blijkt een oud ss'er te zijn, die met zijn publieke zelfmoord zijn protest wil laten klinken.Vijfendertig jaar later vindt Ute Scheub, de dochter van de ss'er, op de zolder van haar ouderlijk huis een pakje afscheidsbrieven. Scheub,die ten tijde van de zelfmoord dertien jaar was, is inmidddels een bekend schrijfster en journaliste en ze besluit een boek te wijden aan de vader van wie ze nooit heeft kunnen houden, en aan zijn generatie. De zwijgende generatie, die door de leiders in de steek werd gelaten en daarvan nooit meer herstelde. 'Zelfs een fatsoenlijke zelfmoord lukte je niet, jij eeuwige afhaker. 'Het is een hoogstpersoonlijk portret geworden dat de grenzen van het persoonlijke tegelijkertijd verre overstijgt. Het gaat Scheub in haar boek niet om de gebeurtenissen in het Derde Rijk, maar om de gevolgen ervan voor de 'daders', die stikten in hun schuldgevoel. Scheub wil aan de hand van haar vaders tragedie de geschiedenis beschrijven van 'een totaal verzwijgen, even totaal als de oorlog die eraan voorafging'.Ute Scheub was een van de oprichters van het alternatieve Berlijnse dagblad Taz en schreef vijf boeken,waaronder de roman Krawalle und Liebe (1983) en de documentaire Verrückt nach Leben. Berliner Szenen aus den zwanziger Jahren (2000).Ze woont en werkt in Berlijn.